‘DE ARROGANTIE VAN DE BLINDEVLEK’

Eenieder die zich verdiept in de menselijke psyche en het gedrag dat hieruit voorkomt kent de term blinde vlek wel. In het model van Joseph Luft en Harry Ingham (JOHARI window) wordt de blinde vlek omschreven als: ‘wel bekend bij anderen, maar niet bij jezelf’. Met andere woorden de blinde vlek symboliseert je onbewuste gedragingen. Gedragingen die je van jezelf niet ziet en anderen zien die gedragingen wel bij jou. Het is meestal een oncomfortabele ervaring wanneer je met een blinde vlek wordt geconfronteerd.

Wat is hier arrogant aan? Het is nogal een overschatting van de mens om het over een blinde vlek te hebben. We hebben het idee dat we volledig bewust zijn op een paar vlekjes na. Alsof we maar een hele klein blind vlekje niet zien van onszelf, terwijl dit eerder andersom is. Wij ervaren juist met name ziende vlekken en zijn voor de rest grotendeels onbewust. Deze ziende vlekken geven ons het idee bewust te zijn. De mens heeft als ‘species’ het vermogen, de potentie, bewust te kunnen zijn van het feit dat het voornamelijk onbewust is. Ik spreek hier over het vermogen of de potentie want het bewust zijn van het overheersende onbewuste is (blijkbaar) niet vanzelfsprekend.

De mens heeft geen vanzelfsprekend bewustzijnsrecht.

Wat is het effect op het moment dat een mens ten diepste beseft dat het voornamelijk onbewust is? Je kunt iemand die dat beseft pas echt bewust noemen. Iedereen die hier nog over twijfelt kun je sluierend of beginnend bewust noemen.

Wees bewust van het bewustzijn en leer bewust te zijn van het onbewuste, pas dan bereik je het ultieme bewustzijn.

Ook het gevoelig zijn voor woorden is een gevolg van nog niet volledig bewust zijn. Een mens die ten diepste bewust is (van het onbewuste) heeft geen last van woorden omdat het idee van het bestaan van ‘een autoriteit buiten jezelf’ afneemt wanneer je bewuster wordt. Je ziet dat woorden buiten jezelf staan, dat er eigen overtuigingen aan kunnen kleven en dat zeje behoorlijk op het verkeerde been kunnen zetten. Op deze wijze ga je op den duur echt geloven dat het maar vlekjes zijn die we niet zien.

Een oordeelvrije kijk op woorden laat inzien wat een woorddaadwerkelijk inhoudt.

Het onbewuste over het onbewuste en bijvoorbeeld hetgevoeligheid zijn voor woorden creëert het idee afgescheiden te zijn van de natuur of anders te zijn dan de planeet(planten, dieren et cetera). Wij zetten onszelf hiermee boven de natuur of de planeet. Dit (menselijke) idee van afgescheiden te zijn is de verklaring van het gedrag van ‘the human species’ in relatie tot ‘planet earth’.

Het is de menselijke ervaring van afgescheiden te zijn van het geheel wat leidt tot het menselijke gedrag van vandaag.